Φασιανός

Η έννοια του σχεδίου είναι πρωταρχική. Είναι η ανάγκη του ανθρώπου να περικλείσει με ένα περίγραμμα τη φύση, συλλαμβάνοντας το σχήμα. Γιατί η έννοια του σχήματος δε κατανοείται, εάν δεν περιγραφεί. Γι' αυτό όταν κάνεις ένα σχέδιο δεν το κάνεις για να σχεδιάσεις απλώς, αλλά από μία ανάγκη, την α...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριοι συγγραφείς: Φασιανός, Αλέκος, Μανιώτης, Γιώργος Ν., Μισιρλή, Νέλλη, Γαβράς, Κώστας, Αγγελάκη - Ρουκ, Κατερίνα, translator
Μορφή:
Γλώσσα:gre
Έκδοση: Αδάμ c199
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://www.biblionet.gr/author/3135/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82
Περιγραφή
Περίληψη:Η έννοια του σχεδίου είναι πρωταρχική. Είναι η ανάγκη του ανθρώπου να περικλείσει με ένα περίγραμμα τη φύση, συλλαμβάνοντας το σχήμα. Γιατί η έννοια του σχήματος δε κατανοείται, εάν δεν περιγραφεί. Γι' αυτό όταν κάνεις ένα σχέδιο δεν το κάνεις για να σχεδιάσεις απλώς, αλλά από μία ανάγκη, την ανάγκη της κατακτήσεως της πραγματικότητας. Πρώτος ο αρχαίος Έλληνας ζωγράφος, ο Σαυρίας, έβαλε απέναντι στον ήλιο ένα άλογο και περιέγραψε τη σκιά του που έπεφτε σε έναν πίνακα. Αυτή η πράξη ήταν η πιο σημαντική που έγινε γιατί προσπάθησε ο Σαυρίας να συλλάβει το σχήμα εκ του συστάδην. Δεν ήταν απλώς ένα σχέδιο. Ήταν μια ζωντανή αποτύπωση της πραγματικότητας. Αργότερα, ο Απελής στη Σικυώνα κατανοώντας τη σημασία του σχεδίου το καθιέρωσε σαν μάθημα στα σχολεία, κάτι που έμεινε μέχρι σήμερα. Και όταν σχεδιάζω δεν προσπαθώ να κάνω μία ωραία γραμμή απλώς και μόνο για να καλλιγραφήσω. Αλλά προσπαθώ με επιμονή να αντιγράψω όπως μπορώ την πραγματικότητα. Αλλά η πραγματικότητα αλλάζει, εξαιτίας του φωτισμού και της προοπτικής, και έτσι η πραγματικότητα διαφέρει από την αρχική της φύση και με το σχέδιο εκφράζουμε την αίσθηση που απορρέει απ' τη μεταλλαγή του στο περιβάλλον. Ένας φίλος μου φωτογράφος κάποτε μου ζήτησε να διορθώσω το πέλμα ενός καβαλάρη που ήταν χοντρό, αλλά δεν είχε καταλάβει ότι το πόδι ερχόταν σε πρώτο πλάνο και οι γραμμές του σχεδίου ήταν με μονοκονδυλιά, κι έτσι δεν το διόρθωσα, για να μη χαλάσω τη γλαφυρότητα της γραμμής. Έτσι όταν σχεδιάζουμε δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε για την ωραιοποίηση αλλά για την κατανόηση του σχήματος. Και γι' αυτό μας αρέσει ο Ματίς ή ο Πικάσσο, ακόμα και αν κάνουν χοντρά χέρια ή παραμορφωμένα μέλη, γιατί τους ενδιαφέρει περισσότερο να είναι σωστό προς τη φύση παρά ωραιοποιημένο. Κι έτσι αυτό που φαίνεται για λάθος είναι το σωστό γιατί είναι η έκφραση του αληθινού.